Κάθε χρόνο, από το 1913, η 8η Μαρτίου είναι μία ημέρα αφιερωμένη στις γυναίκες. Μία παγκόσμια γιορτή για τα επιτεύγματά τους σε κάθε επίπεδο – από πολιτικό μέχρι κοινωνικό και καλλιτεχνικό – που στηρίζει την ισότητα των δύο φύλων. Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας είναι εδώ για να μας θυμίζει τους αγώνες που έκαναν γυναίκες χρόνια πριν από εμάς, για να μπορούμε εμείς αυτή τη στιγμή να έχουμε τα ανθρώπινα δικαιώματα που μας ανήκουν και να μας δίνει κίνητρο για να πετύχουμε ακόμα περισσότερα στο μέλλον. Εντοπίσαμε κάποια ελάχιστα παραδείγματα γυναικών, που με το έργο τους και τη στάση ζωής τους έχουν καταφέρει να αλλάξουν τον κόσμο. Ξεχωρίσαμε τις έξι σημαντικότερες γυναικείες φιγούρες από όλους τους χώρους: μόδα, πολιτική, τέχνη, κινηματογράφο, φιλοσοφία και επιστήμη!Απολαύστε τις!
Simone de Beauvoir

Ένα κείμενο αφιερωμένο στις γυναίκες, δεν θα μπορούσε παρά να ξεκινήσει, ως φόρος τιμής, από τη μητέρα του φεμινισμού, από τη γυναίκα σύμβολο του 20ου αιώνα, που τόλμησε μέσα από τη ζωή της να προκαλέσει την κοινωνία και μέσα από το έργο της να αλλάξει την ανθρώπινη σκέψη. Η γυναίκα αυτή δεν είναι άλλη από τη Σιμόν
Ντε Μποβουάρ.
Η Σιμόν ντε Μπoβουάρ ήταν Γαλλίδα συγγραφέας, φιλόσοφος, διανοούμενη, ακτιβίστρια και φεμινίστρια. Υπήρξε σύντροφος του διάσημου υπαρξιστή φιλοσόφου Ζαν-Πωλ Σαρτρ. Η Μποβουάρ παρατηρεί ότι η γυναίκα, στο πέρασμα των χρόνων, έχει θεωρηθεί ως “ανωμαλία”, ως παρείσακτη και ότι βρίσκεται σε μία διαρκή προσπάθεια να εξομοιωθεί με την κανονικότητα, δηλαδή τους άντρες. Προκειμένου λοιπόν να προχωρήσει και να διεκδικήσει μία ίση θέση στην κοινωνία, θα πρέπει να απορρίψει αυτήν την παγιωμένη αντίληψη και να αλλάξει ριζικά τον τρόπο που αντιμετωπίζει τον εαυτό της.
Το βιβλίο της “Το Δεύτερο Φύλο” θεωρείται ένα από τα κλασσικά έργα της φεμινιστικής λογοτεχνίας και για χρόνια βρισκόταν στη λίστα του Βατικανού με τα απαγορευμένα βιβλία (Index Librorum Prohibitorum).
Frida Kahlo

Η Frida Kahlo είναι μία από τις πιο σημαντικές γυναίκες που πέρασαν από τον πλανήτη μας. Πρωτοπόρος στην εποχή της, ασχολήθηκε με θέματα που καμία γυναίκα της εποχής δεν τολμούσε να αγγίξει. Άμβλωση, σεξουαλική απελευθέρωση, ανισότητες μεταξύ των δύο φύλων.
Παρά τα φυσικά προβλήματα που της προκάλεσε η πολιομυελίτιδα που πέρασε μικρή, στα 18της τραυματίσθηκε σοβαρά σε σύγκρουση του λεωφορείου στο οποίο επέβαινε, γεγονός που της πρόσθεσε πολλά ακόμα προβλήματα υγείας, κατάφερε να ξεχωρίσει σε ένα δύσκολο καταπιεστικό πολιτικό περιβάλλον, μαχητής της ισότητας, φεμινίστρια και πολλά ακόμα που την έκαναν να ξεχωρίσει.
Το καλλιτεχνικό της έργο βασικά ήταν επί το πλείστον αυτο-πορτρέτα με έμφαση στα καταπληκτικά μάτια της. Η Frida ήταν δεκαετίες μπροστά από την εποχή της, και αμφισβητούσε τους ρόλους και την ταυτότητα των δύο φύλων ήδη από τις αρχές του περασμένου αιώνα, τότε δηλαδή που δεν γίνονταν καν λόγος γι’ αυτά τα θέματα. Δεν δίστασε μάλιστα να εμφανιστεί σε μία οικογενειακή φωτογραφία ντυμένη σαν άντρας, φορώντας ένα ανδρικό κοστούμι. Το στιλ της αποτελούσε ένα κράμα ευρωπαϊκών και παραδοσιακών μεξικάνικων στοιχείων, με αποτέλεσμα ακόμη και η Vogue να την τοποθετήσει σε εξώφυλλό της.
Η ίδια έπινε και κάπνιζε σαν άντρας, δεν δίσταζε να εκφράζει τη γνώμη της και έκανε πάντα αισθητή την παρουσία της, όπου κι αν βρισκόταν. Όταν βρέθηκε στο Παρίσι, όπου και έζησε για λίγο χρονικό διάστημα, έγινε φίλη με τον Pablo Picasso και τον Marcel Duchamp. Η δουλειά της μάλιστα ήταν τόσο καλή που συμπεριληφθεί σε πολλές ομαδικές εκθέσεις και έλαβε σημαντικές διακρίσεις και επαίνους από την Κυβέρνηση του Μεξικού.
Indira Gandhi

Το όνομά της είναι ταυτισμένο με το φεμινισμό, τη γυναικεία μαχητικότητα, το δυναμισμό και εσφαλμένα με τον Μαχάτμα Γκάντι του οποίου θεωρείται κόρη. Ωστόσο, αυτή η εμβληματική προσωπικότητα που θα καταφέρει να γίνει η πρώτη και η μοναδική πρωθυπουργός της Ινδίας, που θα ωθήσει τις γυναίκες στην Ινδία να βγουν άφοβα από τις πόρτες του σπιτιού τους και που το έργο της θα μείνει βαθιά και ουσιαστικά χαραγμένο στην παγκόσμια ιστορία.
Μεγαλωμένη μόνο με τον πατέρα της καθώς η μητέρα της έφυγε νωρίς, σφυρηλατήθηκε μέσα σε ένα άκρως πολιτικό και ανδροκρατούμενο περιβάλλον χαράσσοντας από πολύ μικρή τα δικά της βήματα. Ως φοιτήτρια της Οξφόρδης γράφτηκε σε οργανώσεις για την ανεξαρτησία της Ινδίας και κατά του φασισμού στην Ισπανία ενώ κάποια χρόνια αργότερα όταν επέστρεψε στην Ινδία –προδομένη από τον σύντροφό της που την παράτησε- βρέθηκε στο πλευρό του πατέρα της ως ιδιαιτέρα γραμματέας του.
Το 1966, ανοίξει τον δρόμο που θα την οδηγήσει στην πρωθυπουργική καρέκλα την οποία συνολικά θα διατηρήσει για τέσσερις θητείες. Είναι η πρώτη και η μοναδική φορά που σε μία καθαρά πατριαρχική κοινωνία, μία γυναίκα θα βρεθεί στην κορυφή της εξουσίας. Με δυνατό της χαρτί τον λαϊκισμό, η Ίντιρα Γκάντι θα καταφέρει να πάρει με το μέρος της μεγάλο μέρος του πληθυσμού της Ινδίας, θα γίνει το σύμβολο-προστάτιδα των γυναικών, θα αγωνιστεί για την εξάλειψη της φτώχιας, θα δώσει ώθηση στην αγροτική παραγωγή, θα συναντήσει ωστόσο και πολλούς φανατικούς εχθρούς οι οποίοι αντιτίθενται σε μία σειρά εσφαλμένες πολιτικές της.
Coco Chanel

Είναι η μοναδική από τον χώρο της μόδας που συμπεριλήφθηκε στη λίστα, του περιοδικού Time, με τις 100 πιο ισχυρές προσωπικότητες του 20ου αιώνα. Ορφανή από πολύ μικρή ηλικία και μεγαλωμένη με πολλές δυσκολίες, η Coco Chanel είχε το σθένος να υπερπηδήσει τα όποια εμπόδια, να χαράξει τη δική της πορεία και να εξασφαλίσει μία περίοπτη θέση στην παγκόσμια ιστορία της μόδας.
Ο Κοκτώ είχε πει για αυτήν: “ήταν κάτι σαν θαύμα, δούλεψε στον κόσμο της μόδας με κανόνες οι οποίοι είχαν αξία μόνο για τους ζωγράφους, τους ποιητές και τους μουσικούς”.
Στη διάρκεια της μακράς θητείας της στον κόσμο της μόδας, εισήγαγε μία σειρά από καινοτομίες που έμελλε να διαμορφώσουν τους μελλοντικούς σχεδιαστές, την ίδια στιγμή που επηρέασε, άθελά της, το φεμινιστικό κίνημα και την απελευθέρωση των γυναικών. Από πολύ νωρίς, με το επιχειρηματικό της δαιμόνιο, ανοίγει το πρώτο μαγαζί με καπέλα στο Παρίσι, ιδρύει τον δικό της οίκο μόδας, ενώ είναι υπεύθυνη για πολλές τάσεις της γυναικείας μόδας που ισχύουν μέχρι σήμερα. Οι απόψεις της, πάντα εύστοχες και πάντα μπροστά από την εποχής της, δηλώνουν ένα ελεύθερο και ασυμβίβαστο πνεύμα και έχουν καταφέρει να παραμείνουν διαχρονικές, αποτελώντας έναν πολύτιμο οδηγό για κάθε σύγχρονη γυναίκα.
Μελίνα Μερκούρη

Κατάφερε να αφήσει έντονα το αποτύπωμα της στο χώρο του πολιτισμού ενώ η ακτινοβολία της ξεπέρασε τα σύνορα της χώρας μας. Παράλληλα διετέλεσε υπουργός πολιτισμού έχοντας τη μακροβιότερη θητεία στο συγκεκριμένο πόστο. Η Μελίνα Μερκούρη δεν ήταν μονάχα η Στέλλα, η Ίλια, η Μήδεια, η Φαίδρα στο θεατρικό σανίδι, ήταν πολλά περισσότερα για την Ελλάδα. Άνθρωπος ασυμβίβαστος που δεν μπήκε σε καλούπια και που έδωσε σημαντικούς αγώνες για τη διάσωση και διάδοση του ελληνικού πολιτισμού.
Η Μελίνα Μερκούρη πάλεψε σκληρά για την ανατροπή της χούντας από το εξωτερικό όπου βρισκόταν. Μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας επέστρεψε στην Ελλάδα και πολιτεύτηκε. Εκλέχθηκε με το ΠΑΣΟΚ το 1981 και ανέλαβε καθήκοντα υπουργού Πολιτισμού, αξίωμα που διατήρησε ως το τέλος της πρώτης οκταετίας των κυβερνήσεων Παπανδρέου.
Όραμά της ήταν μέχρι το θάνατό της η επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα από το Βρετανικό Μουσείο. Δημιούργησε τα Δημοτικά Περιφερειακά Θέατρα για να έρθει το θέατρο στην επαρχία, ενώ δική της έμπνευση ήταν και η δημιουργία του θεσμού της «Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης».
Marie Curie

Μία λαμπρή επιστήμονας, μία γυναίκα που έμεινε στην ιστορία για το σπουδαίο έργο της και τις καθοριστικές της ανακαλύψεις στην πορεία την ανθρωπότητας. Η Μαρί Κιουρί, ήταν η πρώτη γυναίκα η οποία τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ, το οποίο μοιράστηκε με τον σύζυγό της Πιερ και τον Ανρί Μπεκερέλ για την ανακάλυψη της ραδιενέργειας (1903). Ήταν η πρώτη φορά που το ίδιο άτομο τιμάται με δεύτερο βραβείο Νόμπελ (Νόμπελ Χημείας για την ανακάλυψη και απομόνωση του καθαρού ραδίου). Υπήρξε η πρώτη μητέρα βραβευμένη με Νόμπελ που είδε την κόρη της να λαμβάνει το ίδιο βραβείο (η μεγαλύτερη κόρη της Ιρέν Ζολιό-Κιουρί τιμήθηκε με το Νόμπελ Χημείας το 1935). Ήταν η πρώτη Ευρωπαία που πραγματοποίησε διδακτορική διατριβή στις θετικές επιστήμες καθώς και η πρώτη γυναίκα λέκτωρ και διευθύντρια εργαστηρίου στο Πανεπιστήμιο της Σορβόνης (1906). Τέλος, είναι η μόνη γυναίκα η οποία αναπαύεται στο Πάνθεον, το μαυσωλείο στο οποίο βρίσκονται θαμμένοι οι «μεγάλοι άνδρες» της Γαλλίας.
Επιμέλεια: Γκανιάτσα Δέσποινα